MONOWARSTWY KWASÓW BORONOWYCH JAKO RECEPTORY MOLEKULARNE WYBRANYCH ANALITÓW

...

powierzchni elektrody, a dłuższy czas immobilizacji/kondycjonowania poprawia organizację warstwy.

Kolejny etap pracy polegał na zbadaniu oddziaływań utworzonych warstw receptorowych

z wybranymi bioanalitami. Zmodyfikowane elektrody próbowano wykorzystać do oznaczenia

D-fruktozy z użyciem sondy redoks - Fe[CN]63-/4. Spodziewano się, że stopniowe zwiększanie stęż. fruktozy w roztworze będzie powodowało przyłączanie się jej cząst. do monowarstwy utworzonej

z molekuł pochodnej KB-16, a przez to coraz lepsze zablokowanie powierzchni elektrody, odzwierciedlone zmniejszaniem się pików utleniania i redukcji. Okazało się jednak, że utworzone monowarstwy zbyt silnie blokowały powierzchnię elektrod i taki system detekcji nie mógł być wykorzystany.

W związku z tym zmieniono nieco strukturę monowarstwy w przypadku detekcji fruktozy. Polegała ona na immobilizacji warstw mieszanych pochodnej KB-16 z elektroaktywnym 6-(ferroceno)tiolem – (FcSH). Założono, że wiązanie cząst. fruktozy przez pochodną KB-16 może wywierać wpływ na przebieg reakcji elektrochemicznych FcSH. Stwierdzono, że odpowiedź

el. zmodyf. FcSH na zmiany potencjału nie była w pełni odwracalna, niemiej jednak widoczne były piki utleniania i redukcji, przez co związek ten może pełnić rolę sondy redoks. Nie zaobserwowano różnicy odpowiedzi przy pomiarach w pH = 7 i 9. Następnie badano trzy rodzaje elektrod

o monowarstwach zawierających kolejno: 10%, 50% oraz 100% FcSH techniką SWV i CV. Wraz ze zwiększaniem stęż. fruktozy zaobserwowano spodziewany stopniowy spadek wartości natężenia prądu. Jednak w przypadku el. zmodyf 10% i 50% FcSH był to efekt mało zauważalny. Największym zaskoczeniem okazała się odpowiedź el. zmodyf. wyłącznie FcSH - jej wykres najlepiej obrazował kolejne dodatki fruktozy, chociaż nieznane są oddziaływania tego związku

z fruktozą. Elektrodę tak zmodyfikowaną użyto do badań w celach porównawczych, nie spodziewając się uzyskać zaobserwowanego efektu. Na tym etapie badań nie znaleziono wytłumaczenia takiego zjawiska.

Natomiast dobrze zorganizowane monowarstwy pochodnej KB-16 wykorzystano

do detekcji dopaminy, jako że jest ona związkiem elektroaktywnym, nie potrzebne jest wprowadzanie dodatkowej sondy redoks. Uzyskane wyniki pozwalają wnioskować, że istnieje korelacja pomiędzy stężeniem dopaminy w roztworze, a odpowiedzią złotych elektrod zmodyfikowanych badaną pochodną oraz że technika woltamperometrii fali prostokątnej mogłaby być używana do oznaczania zawartości dopaminy.

Wnioski

Wykonane badania wykazały, że pochodna tiolowa kwasu 4-[(11-(acetylotio)undecyl-

-1-oksy]fenyloboronowego posiada zdolność do tworzenia dobrze zorganizowanych, stabilnych warstw na złotym podłożu elektrod dyskowych. Monowarstwy takie wykazują potencjalną możliwość oznaczania dopaminy, choć zastosowanie ich jako komercyjnych warstw receptorowych wymaga dalszych badań. Na podstawie otrzymanych wyników brak jednoznacznego dowodu,

że KB-16 w warstwach mieszanych z FcSH jest receptorem D-fruktozy.