Neerlandais

...

merken we op bij het aantal alleenstaande mannen inVlaanderen: hun aantal verviervoudigde

op 35 jaartijd, luidt het. Daarnaast is ook het profiel van de singles door de jaren heen sterk veranderd. Terwijl singles vroeger vaak weduwen of weduwnaars waren, vormen vandaag de alleenstaanden die nooit huwden de grootste groep (38 procent),gevolgd door weduwen of weduwnaars (30,9 procent) en gescheiden mensen (22,7 procent). Nog kenmerkend voor singles is dat ze gemiddeld lager geschoold en dubbel zo vaak werkloos zijn dan mensen die samenwonen.Toch verdienen singles niet noodzakelijk minder dan mensen die samenwonen. Singles die jonger zijn dan 30 jaar, verdienen zelfs meer dan hun samenwonende leeftijdgenoten. Vooral min-30-jarigen die kinderloos zijn, hebben een hogerloon , zo blijkt.

Boven de kaap van 30 jaar verdienen alleenstaande loontrekkenden gemiddeld 6 procent minder dan samenwonende loontrekkenden. In deze categorie is er een duidelijk verschiltussen mannen en vrouwen. Alleenstaande vrouwen ouder dan 30 jaar verdienen gemiddeld meer dan hun samenwonende seksegenoten (+7,3 procent). Toch zijn het vooral vrouwelijke singles zonder kinderen die maandelijks meerloon op hun bankrekening zien. Alleenstaande mannen van boven de 30 jaar verdienen dan weer een tiende minder dan samenwonende mannen van die leeftijd.

TRADUCCION:

A partir de Janvier 2006 a vécu 1,5 millions de Belges seuls. C'est un Belge sur sept, selon les chiffres de la FODEconomie. Par rapport aux années 70, le nombre de célibataires ont plus que doublé. L'augmentation survient principalement chez les hommes et inVlaanderen. En 1970, la Belgique comptait un peu plus de 600 000 célibataires ou les personnes qui vivent seules. Il est allé en majorité des femmes (8,2 pour cent de la population féminine par rapport à 4,4 pour cent de la population masculine) et aux veufs et veuves. Mais les temps changent. Entre 1970 et 2006, le nombre de célibataires dans notre pays a augmenté par un facteur de 2,5, soit plus du double, le FODEconomie L'augmentation est allé Flandre snelstin:. Daaris le nombre de célibataires ont plus que triplé. En Wallonie, il y avait 2,3 fois et 1,7 fois à Bruxelles allait. Bien qu'il soit encore beaucoup de femmes sont célibataires (14,8 pour cent de femmes), il ya aussi une forte augmentation du nombre de célibataires hommes (13,5 pour cent des hommes). La plus forte augmentation que nous constatons dans le nombre d'hommes célibataires en Flandre: leur nombre a quadruplé en 35 ans, dit l'. En outre, le profil des célibataires beaucoup changé au fil des ans. Alors que les célibataires plus tôt étaient souvent veuves ou veufs, qui constituent aujourd'hui le seul jamais marié le plus grand groupe (38 pour cent), suivis par les veuves ou veufs (30,9 pour cent) et les personnes divorcées (22,7 pour cent). Toujours caractéristique de singles, c'est qu'ils formés en moyenne inférieure et deux fois plus souvent au chômage que les personnes qui vivent ensemble. Pourtant célibataires pas nécessairement gagnent moins que les personnes qui vivent ensemble. Singles âgés de moins de 30 ans, gagnant même plus que leurs pairs vivant en concubinage. Surtout âgées min-30 ans qui sont sans enfant, avoir un salaire plus élevé, il semble.

Au-dessus du seuil de 30 salariés gagnant unique moyen de 6 pour cent de moins que les employés vivant en concubinage. Dans cette catégorie, il ya une nette différence entre les hommes et les femmes. Les femmes célibataires de plus de 30 ans en moyenne gagnent plus que leur même sexe qui cohabite (+7,3 pour cent). Pourtant, il est principalement célibataires femmes sans enfants salaire mensuel voir plus dans leur compte bancaire. Sont les seuls hommes plus de 30 ans gagnent ensuite d'un dixième de moins que de vivre ensemble les hommes de l'âge.

Zeg eens ‘neen’ tegen je kinderen.

kinderen kunnen best met wat minder pedagogische regeltjes en normen. Dat besloot pedagoog Bruno Vanobbergen na het horen van het verhaal van de zevenjarigeVictor, die hettwee weken thuis redde zonder zijn ouders. Maar nietiedereen is het met hem eens. Laten we haar Sofie noemen. Ze is dertien, maar ziet er wat ouder uit. Ze staart naarjou met zwaar geschminkte ogen en blakend van zelfvertrouwen.Met een jointin de hand zit ze samen met haar vriendje uitdagend op een muurtje vlakbij haar school. Als je passeert, vang je flarden van hun conversatie op: Mijn moeder heeft er geen benul van datik aan de pil zit, de domme koe’, zegt ze. Ze vindt datik zaterdag thuis moet blijven,maar ze kan de boom in.Niemand hoeft mijte zeggen watte doen. Als je verder wandelt, schud je het hoofd en dank je de heer dat het meisje nietjouw dochteris. Je verzekertjezelf ervan dat ze uit een achtergesteld milieu komt. Dat ze de vruchtis van tienerouders die niet weten hoe ze met kinderen moeten omgaan oftenminste dat ze het productis van een verscheurd gezin.De waarheid is echter dat ze evengoed jouw kind kan zijn. Haar ouders zijn niet achtergesteld,arm of dom: het zijn welstellende en alom gerespecteerde mensen die voortgestudeerd hebben. Wat meeris, ze houden van Sofie en ze hebben er alles aan gedaan om van haar een gelukkig, evenwichtig en getalenteerd kind te maken. Waarliep het dan in godsnaam mis ? In haar nieuwe boek‘The Pampered Child Syndrome tracht de Canadese psychologe Maggie Maman een antwoord te vinden op die vraag. Volgens haar schuilt het probleem erin dat Sofies ouders haar altijd alles hebben gegeven wat ze wou. En daarbij doelt Maman niet direct op materiële verwennerijen. De ouders deden er alles aan om de zaken te zien vanuit haar standpunt, gaven haar alle kansen die ze kon krijgen, lieten haar voldoende ruimte voor zelfexpressie en ze mocht altijd en overal haar gedacht zeggen.Al heel haarleven deelt Sofie de lakens uit en nu ze adolescentis, blijft er een cynische,bittere en oncontroleerbare Sofie over die niet meer weet waar haar grenzen liggen. Steeds meer ouders maken diezelfde fout, zegt Maman. Door hun kinderen te geven wat ze willen, denken de ouders verkeerdelijk dat ze hun kinderen geven wat ze nodig hebben . Wanneer ze drie zijn mogen ze televisie kijken totdat ze er bij in slaap vallen Wanneer ze negen zijn, gaan ze akkoord dat ze danslessen volgen aan het andere eind van de stad omdat hun vriendjes in dezelfde les zitten. Eens ze veertien zijn, krijgen ze 50 euro toegestopt om te gaan winkelen, zelfs al kun je amper nog hun slaapkamer binnen wegens de stapels kleren die errondslingeren. In haar boek stelt Maman ouders enkele middelen voor om weer de bovenhand te krijgen. Het moet kunnen dat ouders tegen hun kinderen zeggen datiets moet gewoon omdat